Auteur: Ruud

Nadat we de dag ervoor langs de kant van de weg een lift hebben gekregen naar de dichtstbijzijnde stad Marrupa, gaan we op zoek naar een nieuwe lift: een ‘carro’ die ons verder in de richting van de Indische Oceaan kan brengen.

Wegkomen uit Marrupa is niet zo eenvoudig

In het eenvoudig ‘pensao’ in Marrupa brengt de vriendelijke en hulpvaardige eigenaar ons in contact met een jongen die om de dag met passagiers naar de plaats Balama rijdt. Vanwege de zandweg tussen Marrupa en Balama, is hij zo’n beetje de enige optie om hier weg te komen. Vanaf Balama is het veel gemakkelijk om met een minibus naar Pemba via Montepuez te gaan, zo legt de lodge-eigenaar uit.

De volgende ochtend hebben we afgesproken om te gaan. Wel gaan we verhuizen van pension, deze vonden we iets te vies. De nieuwe lijkt schoner, totdat ik mijn eerste kennismaking heb met kakkerlakken en meteen ook niet de kleinste.

Helaas heeft de chauffeur te weinig passagiers dus het wordt nog een dag later. Prima is dit voor ons. De volgende ochtend gaat de rit weer niet door. De auto heeft een gebroken veer. Niet geheel onlogisch met de staat van het wegdek.

We berusten en bereiden ons voor op nog een dag Marrupa wat in zijn geheel niet erg is. Om 3 uur ‘s middags worden we gestoord, we kunnen vandaag toch nog richting Pemba en wel nu meteen. Na enkele kilometers is het duidelijk dat de keuze om hiervandaan niet meer te fietsen geheel terecht is, de weg is voor onze fietsen niet begaanbaar. Heel mul zand, diepe kuilen en veel stenen.

Montepuez

Via de plaats Balama bereiken we vrij laat in de avond de plaats Montepuez. Duidelijk is dat we al een stuk oostelijker zitten en in een nieuw district, Cabo Delgado, restaurants en barretjes zijn nog open op dit tijdstip in tegenstelling tot het minder ontwikkelde Niassa of lake district.

Het nog deels in aanbouw zijnde hotel in Montepuez is erg luxe en na wat onderhandelen over de prijs besluiten we om hier te overnachten. Na een heerlijke nacht, vandaag met de minibus naar Pemba aan de Indische oceaan!!! De ontbijtzaal is bijzonder sfeervol ingericht.

Na een probleempje met een fietsslot waarvan de sleutel afgebroken is maar gelukkig door werklui met een slijptol is doorgeslepen, kunnen we een minibus gaan vinden. Dit alles gaat soepel en na een rit van ca. 4 uur arriveren we in Pemba.

De Indische oceaan bereiken was ons grote doel en is bereikt!!!

Via airbnb vinden we een geweldig mooi onderkomen met een 1000 jarige baobab boom in ons voortuintje.

De Zuidafrikaan Pieter is de eigenaar van Pieter’s Place en tevens duikinstructeur, die ons een prima snorkelplek aanwijst. Deze plek is helemaal top, op 10 minuten lopen vanuit de lodge zien we geweldig mooi koraal in allerlei kleuren en “echte” Nemo vissen.

De volgende 6 dagen vullen we met het heerlijk eten van schelpdieren en tonijn, drinken van witte wijn, luieren en volleyballen op het strand, zwemmen in de zee en in het zwembad etc.

De stad Pemba per fiets verkend en een openluchtconcert van een Mozambikaanse muziekgroep bezocht.

We zullen jullie lezers hier niet al te veel mee vervelen, maar de reis om hier te komen is het meer dan waard geweest. Nog wat foto’s om dat te illustreren.

 

 

Relive ‘Pemba’

Op 5 mei gaan we weer verder. Zwaarder dan de 2 vorige fietsdagen is onmogelijk want de wegen zijn geasfalteerd hebben we gehoord en vrij vlak……. (hebben we gehoord………..dus……….). Het 1e stuk gaat omhoog, logisch denken we nog, we gaan de stad uit die op een berg gebouwd is. Hierna zal het wel in dalende lijn of vlak worden. Niets is wat het lijkt en de weg wordt alleen maar steiler, af en toe tikken we stijgingspercentages van geschat 16% aan, wat met een racefiets zonder bagage al een flinke kluif is.

Het voorwiel dreigt omhoog te schieten, verder fietsen is onmogelijk en lopen is trouwens net zo snel dus wordt het stukjes lopen. Dit zijn we inmiddels wel gewend. Na een schamele 33 km met 1274 hoogtemeters, wat een record betekent, fietsen we door het dorp Maniamba om te kijken of hier eventueel een plaats om te slapen is.

We zien een resthouse wat er niet uitziet en dus links gelaten wordt. Een brommer haalt ons in en maant ons te stoppen. aWar we heen gaan vraagt de man, het is te ver en gevaarlijk om door te fietsen. Hij overtuigt ons om naar zijn slaapplaats te gaan, wat het resthouse wat wij links hadden laten liggen blijkt te zijn. Geen licht en water, dus snel eten maken uit het noodrandsoen wat we altijd bij ons hebben voor dit soort situaties. Pasta met tomatensaus, doppertjes en tonijn uit blik heerlijk smaakt het. Snel naar bed en ons mentaal opladen voor de dag van morgen.

 

Relive ‘5 mei’

 

Lekkere bak koffie

De plaats Lichinga bereiken wordt vandaag het doel. Normaal zijn we niet van het van te voren plannen van de bestemming maar hier in het noorden van Mozambique zijn de overnachtingsmogelijkheden zeer beperkt. Het is weer lekker klimmen, het houdt niet op (ondanks dat de resthouse medewerker ons weer blij had gemaakt met de belofte van een vlakke etappe), de hele dag gaat het meer op dan neer.

Ik hoor een enkeling al denken wat zal dit met de verstandhouding tussen Tanja en Ruud doen; “ontstaan er spanningen naarmate de vermoeidheid toeneemt” en zo ja hoe wordt dit opgelost? Dan kan ik diegene geruststellen, tuurlijk ontstaan er door de factor vermoeidheid af en toe kleine irritaties maar dit kunnen we goed van elkaar accepteren, we negeren deze omdat we weten waardoor het komt. Kortom de verstandshouding is prima!!! Uiteraard zijn er tijdens dit soort zware dagen ook genoeg mooie momenten, onderweg mooie dorpjes, mooie mensen en duizend en een indrukken.

Relive ‘6 mei 3e rit Mozambique weer veel klimmen’

Na deze dag 81,5 km en 1666 hoogtemeters gefietst (wat weer 2 records voor ons zijn) te hebben bereiken we Lichinga. Het hotel wat we kiezen is een apartment met een living, grote slaapkamer en badkamer met eindelijk weer eens een hete douche. Twee dagen blijven we hier, bijkomen van de afgelopen 2 fietsritten. We doen enkele inkopen, drinken eindelijk weer een lekkere bak koffie vergezeld door een stuk gebak. Op de markt kopen we nog ieder een paar 2e hands schoenen, chorizo worstjes, een maiskolf en bekijken de motoren uit China die hier massaal te koop staan voor rond 450 euro.

We liepen al weer een weekje achter met het schrijven van dit blog dus tijd om dit hier in te halen zodat we up to date aan de volgende fietsdagen te beginnen. Pemba of iets erboven aan de kust is het doel in Mozambique wat nog zo’n 704 km ver ligt.