Van Nhudzi naar Lilongwe? Gestrand door een versleten fietsband

Vandaag is het 16 juni en Tanja is jarig, ondanks de beperkte middelen willen we dit uiteraard niet geheel onopgemerkt voorbij laten gaan. Bij de bakker in het volgende dorp een cake besteld, ballonnen bij Mappa, de barman van de lodge geregeld “maak je geen zorgen Ruud ik regel dit voor je”, echter nooit balonnen gezien. Dan maar in de vroege ochtend als verassing de bomen voor ons huisje met WC papier als slingers versierd en op het strand een verjaardagsboodschap geschreven.

De traktatie van de cake aan de gehele staff werd erg gewaardeerd en wel zo dat in de avond na een diner op het strand Tanja door dezelfde staff getrakteerd werd op een door de chef zelfgemaakte cake met opschrift!!! Een bijzonder leuk en lief gebaar!!!

Verjaardagscake
Verjaardag in Nkhudzi Lodge.

Na 9 dagen in de Nkhudzi lodge, wat tevens de langste tijd op één plek is van onze vakantie, vertrekken we richting Mua, een missiedorp zo’n 80 km westwaards. De wind staat ook vandaag weer in de rug wat zorgt dat de 80 km snel voorbij zijn.

Muisjes eten

Onderweg zien we het landschap groener worden, dit heeft te maken met de rivieren die in dit gebied stromen. Voor het eerst zien we ook muizen langs de weg, weliswaar dood. Even verderop zien we wat ze hier met muizen doen: Opbakken, aan een prikker rijgen en smullen maar. Zoveel mogelijk de gewoontes overnemen van de lokale bevolking is af en toe erg leuk. Dit houdt in dat ik ook een stukje muis, compleet voorzien van huid en haar, proef en ik moet zeggen dat de smaak prima is. Als je je ogen dicht zou doen zou je denken dat je een stukje kip eet.

Lekkernij.

Dat niet iedere Malawiér dol is van deze “delicatesse” blijkt wel als ik het later vertel aan een aantal mensen. Zij verklaren me voor gek, ze gruwelen van de idee dat ik het geprobeerd heb.

Mua Mission

Mua is een missiedorp waar in 1903 de eerste missionarissen zich vestigden, in ruil voor educatie en medische zorg kregen ze van de chief van het dorp een stuk land toegewezen. In vroegere tijden waren hier vele missionarissen maar heden ten dagen wonen er nog slechts 3 priesters in het inmense gebouw. De overblijfselen zoals een kerk, een klooster en een mooi aangelegd park zijn nog in prima staat aanwezig.

KuNgoni Centre of Culture & Art

Lokale muziekinstrumenten in het museum.

Het nabij gelegen museum blijkt zeer de moeite waard, er is veel te lezen over de verschillende stammen die Malawi rijk is en we komen veel te weten over alle rituelen zoals geboorte, begrafenissen, huwelijk. De Chewa stam is verrassend genoeg een matriarchale samenleving, de man trekt in op het land van de familie van de vrouw. Als de echtgenoot sterft, wordt het huis afgebroken en moet ze bij haar speciale oom intrekken, anders zou de spirit van de overledene er wel eens kunnen gaan ronddwalen.

Het museum is ook in het bezit van ca. 400 maskers die allen een eigen betekenis / geschiedenis hebben.

Camping Mua Missions.

Na 2 nachten op de camping van Namalikhate Lodge is het plan om binnen 2 dagen de resterende 120 km naar Lilongwe te fietsen alwaar zich de eindbestemming van onze fietsreis bevindt.

Na 1 km op de fiets gaat het echter goed mis, een grote plof en ja hoor weer een lekke band en scheur erbij in mijn voorband. Na weer enig oplapwerk redden we het toch nog naar de grotere plaats Salima. Daar brengen we de nacht door. De volgende dag gaan we van start, maar de dag heeft nog flink wat problemen voor ons in petto.

Bandenprobleem

Inmiddels is namelijk mijn voorband tot op de draad versleten. Het probleem is dat er in Malawi nergens een passende band te vinden is, de maat van 28 inch staat wel op de banden die ze verkopen maar blijkt elke keer weer net te groot te zijn zodat hij niet op mijn velg past. In de zijkanten en op het loopvlak zitten meerdere scheuren die door lokale fietsenmakers die zich aan de kant van de wegen bevinden al meerdere malen dichtgenaaid zijn.

Bandenplakken in Malawi

Fietsenmakers.

Dat er zoveel fietsenmakers zijn komt doordat de fietsers hier niet zelf hun band plakken maar dit laten doen. Ze knippen een plakker uit een oude binnenband. De binnenbanden van de fietsen hier zijn dan ook voorzien van tientallen plakkers!!!

De consequentie van de versleten band is dat ik de laatste dagen 4 á 5 keer per dag lek rij. We hebben 3 reserve binnenbanden bij ons, niet genoeg dus. Onderweg plakken kost veel tijd.

Het bandenprobleem is het grootste fietstechnisch probleem wat we ondervinden, de andere probleempjes zoals een niet werkend fietspedaal van Tanja, versnellingsprobleem en versleten remblokken waren allen redelijk simpel op te lossen. Ik ben geen geboren mechanien, ik doe het hoognodige om de fietsen draaiende te houden en vertel tegen Tanja als er weer eens iets is dat ik erna gekeken heb. Erna kijken zonder iets te doen is in mijn geval, als het probleem het toelaat, soms beter dan er daadwerkelijk iets aan te doen met de kans om het alleen maar te verergeren. Ik heb nog getwijfeld om een reservebuitenband mee te nemen maar besloten om dit uiteindelijk niet te doen met de gedachte dat als het nodig mocht zijn er gewoon hier een te kopen. Achteraf gezien een foute beslissing.

Van Salima naar Lilongwe?

Van Salima is het nog 120 km naar Lilongwe en keer op keer is de band lek. De meegebrachte plakkers raken op. Nu moet ik een band die telkens leegloopt om het kwartier oppompen. Maar ook aan deze band komt een eind. Tot overmaat van ramp in deze omgeving geen enkele fietsenmaker te bekennen. We staan nu echt met onze handen in het haar en weten het even niet meer. De afstand naar Lilongwe is nog slechts 100 km en daar willen we ook nog de fietsen gebruiken voor uitstapjes. Alles komt door die ene band op losse schroeven te staan. We blijven hopen op een oplossing maar beseffen dat dit ook wel eens einde oefening zou kunnen betekenen…………… De band houdt ons als een python in een wurggreep……………

Terug naar Malawi

Over 4 dagen, op 30 mei, verlopen onze visums voor Mozambique, tijd langzamerhand om aan de terugreis naar Malawi te denken. Het plan is om van Ilha de Mozambique met de minibus en diverse treinen in Malawi te komen.

Lumbo

We fietsen van het eiland via de brug terug naar het vasteland en stoppen in het plaatsje Lumbo, waar we nog heerlijk twee dagen in een lief klein huisje direct aan het strand met uitzicht op de brug verblijven. We zoeken en vinden vele zeer grote schelpen, en wandelen tussen de drollen door over het strand.

Ons strandhuisje bij de lodge en camping Casuarina, Lumbo, Mozambique.
De grote schelpen kunnen helaas niet mee.

De lady van het huis prepareert voor ons gestoofde vis en de dag erna smikkelen we van een heerlijke chicken Zambezia met kokosrijst en Matapa, een soort strandgras dat doet denken aan spinazie a la crème.

Veel doen we niet, maar het is toch opmerkelijk hoe snel de dagen voorbij gaan. Dit komt ook mede doordat de dagen hier van 6.00 in de ochtend tot zo’n 21.00 in de avond lopen, om 18.30 is het namelijk al aardedonker.

Hordes mensen op het strand als de vissersboten terug komen.

37 Mensen in een busje

Na twee dagen pakken we twee minibussen naar Nampula, een grotere stad waar de trein vertrekt. De minibussen zijn snel geregeld met alweer wat hulp, de mensen in Afrika zijn ontzettend behulpzaam je hoeft maar te laten weten wat je zoekt of nodig hebt en ze gaan het proberen te regelen, heel erg fijn en hartverwarmend om dit elke keer weer mee te maken. We tellen 37 mensen in de minibus, inclusief 7 kinderen en 4 levende kippen.

Treinkaartjes kopen

Treinen in Mozambique en Malawi.

Om in Malawi te komen, moeten we drie verschillende treinen nemen. De eerste vertrekt om 4 uur ‘s morgens van Nampula naar Cuamba.

Treinkaartjes voor deze rit dienen we maandag (een dag voor vertrek) te kopen. In de namiddag installeren we ons in een pension te Nampula, gelijk maar treinkaartjes kopen denken we, maar het blijkt dat de kaartverkoper bij navraag al naar huis is !!! Voor de economy class zijn er geen kaartjes meer wordt ons verteld, enkel nog voor de bussiness class wat het dubbele kost, maar met de prijs van € 5,00 uiteraard geen probleem voor ons is.

350 kilometer in 12 uur

3.30 in de ochtend loopt onze wekker af om zodoende op tijd te zijn. Over deze eerste treinreis van 350 kilometer zal de trein zo’n 12 uur doen. Hij stopt om deze lange reistijd te behalen erg veel, en tijdens deze stops bieden de dorpsbewoners eten en drinkwaren aan.

Mieren in bed

De trein is erg comfortabel met beenruimte waar je bij een trein van onze N.S. alleen kunt van dromen, prima te doen dus deze lange reis.

Aan het einde van dag komen we aan in Cuamba waar we een kippetje eten en overnachten in een weinige welkome lodge, waar we niks van de pittige prijs kunnen afpraten ondanks dat we geen ontbijt kunnen krijgen vanwege onze vroege vertrek en ondanks de relatieve eenvoudigheid van de accommodatie en ondanks het ontbreken van een warme douche. Wel mogen we van kamer wisselen omdat we bij het openslaan van de lakens een rits mieren in bed aantreffen.

Fietsend de grens over

Als we wakker worden is het 30 mei, de dag dat we zoals al vermeld i.v.m. de uiterste geldigheid van onze visums uit Mozambique dienen te zijn.

Op het programma staan 2 treinreisjes. De 1e brengt ons van Cuamba naar de grens met Malawi en gaat zeer voorspoedig. De aansluiting op de trein naar Malawi lijkt ook prima, wat zou betekenen dat we zo rond de klok van 14.00 in Malawi arriveren. Op het treinstation nemen we onze fiets in ontvangst. We fietsen de grens over, een echte zandweg en passeren daarbij niet minder dan 4 controlegrensposten.

Welcome back home!

Na nog een klein moment van angst, omdat we geen uitreisstempel vanuit Malawi naar Mozambique hebben gekregen en hier een serieuze boete op staat, bereiken we Malawi.

De laatste douanier groet ons hartelijk en als hij ons multiple entry visum ziet, heet hij ons welkom in wat wij van hem betreft ons tweede ‘home’ mogen noemen. En zo voelt het ook wel een beetje.

Vertraging

De derde treinreis vande grens naar Liwonde, loopt echter anders dan gedacht. De trein komt niet opdagen door een voor iedereen technisch onbekend probleem. De vertraging is idem dito onbekend. Uiteindelijk wordt de vertraging 6 uur. Iedereen berust hierin wat ook het enige juiste is om in deze situatie te doen. We eten een flink bord patat in het kleine grensdorpje van Nayuchi, drinken Fanta en Frozy en wachten.

Wachten op de trein.

Uiteindelijk kunnen we rond een uur of twee in de trein stappen en bereiken we Liwonde pas tegen acht uur s’avonds. Snel een lodge opzoeken, waar we na eerst nog een heerlijk biertje te hebben genomen heel snel in slaap vallen.

Liwonde

De volgende dag doen we in Liwonde wat inkopen en laten mijn buitenband repareren die al 300 kilometer op springen staat. Dan op weg naar Liwonde National Park. Dat gaat niet soepel, we verdwalen, maar juf/pastor Violet helpt ons uit de brand en laat ons ook nog even haar schooltje en huisje zien.

Juf Violet en haar kleine schooltje.

Ook maken we kennis met enige creatievelingen en schaffen we een lokaal muziekinstrument aan en enig houtsnijwerk van de lokale kunstenaar Ephraim.

Ephraim and his woodworks workshop in Liwonde.

Relive ‘Weer in Malawi 31 mei’

Liwonde Safari Camp

We willen heel graag nog wat wildlife zien en wel olifanten, vandaar de keuze op dit park.

Onze lodge, Liwonde Safari Camp, wordt gerund door een Nederlander en heeft zeer mooie kampeerplekken. In zijn geheel is het erg mooi aangelegd en voorzien van alles wat we ons maar kunnen wensen zoals twee observatiedekken, mooie bar annex restaurant, een heerlijke douche en een paar andere leuke vakantiegangers.

Observatiedek

Bootsafari

We besluiten op een bootsafari van 2,5 uur te gaan op de Shire rivier vlakbij de lodge. De kans dat we wilde dieren zoals olifanten, krokodillen en nijlpaarden (die we in het begin van onze reis in Malawi al gespot hebben) te zien krijgen is heel reëel.

Zwemmende olifanten

En wat blijkt we hebben ongelofelijk veel geluk, er zwemmen net olifanten de rivier over, terwijl anderen zich vermaken op het land en zich tegoed doen aan bomen en bladeren, een fantastisch gezicht waarvan we enkel hadden kunnen dromen. Tenslotte zien we ook twee vrouwtjes olifanten met een jong de rivier overzwemmen. Een voor ons meer dan zeer geslaagde bootsafari!!!

Naschrift

(door Tanja)
Dit verslagje heeft Ruud in de avond voor ons vertrek uit het Liwonde Safari Camp geschreven en dekt niet alle gebeurtenissen die zich daarna hebben afgespeeld. Het camp was sowieso in een wat meer zenuwachtige staat en de walking safaris waren afgelast omdat er een week geleden 5 leeuwen zijn uitgezet, 2 mannetjes en 3 vrouwtjes. Zenuwachtig omdat, zo legde Fred de lodge eigenaar uit, als de vrouwtjes de mannetjes niet zien zitten, ze kunnen gaan zwerven, op zoek naar beter voorplantingsmateriaal en dan komen ze, vanwege de beperkte grootte van het park, op den duur terecht in ons camp. Dit reservaat is namelijk sinds vorig jaar, waarschijnlijk in voorbereiding op de komst van de leeuwen, geheel omheind, een spiksplinter nieuw hek met driedubbele stroomdraad bovenaan. Ons kamp bevindt zich binnen de omheining. De hele nacht loopt er bewaking van 3 man sterk rond die de omgeving in de gaten houdt.

Ons tentje bevindt zich aan de rand van het kamp. ‘s Nachts schrikken we wakker van een geluid dat, ook al heb ik het nooit eerder in het echt gehoord, niets anders kan zijn dan de brul van een leeuw. Daarop volgt een luid getrompetter van olifanten, en dat alles op steenworp afstand van ons tentje! Daarna volgen gedempte voetstappen van olifanten, ook hun adem kan ik horen, ze lopen langs onze tent!

Als we wakker worden, zijn ze nog steeds in het kamp, ze zijn door het kamp getrokken. De bewakers hebben de leeuw ook gehoord, ze denken dat de leeuw iets te dicht bij de olifanten kwam (ze hebben meerdere jongen in de kudde) en een duidelijke waarschuwing kreeg.

Alle gasten vertellen enthousiast wat ze gezien en gehoord hebben en richten hun camera’s op de olifanten, die weinig onder de indruk lijken van de mensachtige aanwezigheid en langzaam met hun sterke slurf de bladeren en takken van de bomen trekken en ze in hun bek stoppen. Wat een kabaal maakt dat, alsof er een heel bos wordt neergehaald. De koks bakken eieren en wij drinken onze koffie met uitzicht op olifanten die 15 meter verderop ontbijten. Wat een ochtend!