Van Nhudzi naar Lilongwe? Gestrand door een versleten fietsband

Vandaag is het 16 juni en Tanja is jarig, ondanks de beperkte middelen willen we dit uiteraard niet geheel onopgemerkt voorbij laten gaan. Bij de bakker in het volgende dorp een cake besteld, ballonnen bij Mappa, de barman van de lodge geregeld “maak je geen zorgen Ruud ik regel dit voor je”, echter nooit balonnen gezien. Dan maar in de vroege ochtend als verassing de bomen voor ons huisje met WC papier als slingers versierd en op het strand een verjaardagsboodschap geschreven.

De traktatie van de cake aan de gehele staff werd erg gewaardeerd en wel zo dat in de avond na een diner op het strand Tanja door dezelfde staff getrakteerd werd op een door de chef zelfgemaakte cake met opschrift!!! Een bijzonder leuk en lief gebaar!!!

Na 9 dagen in de Nkhudzi lodge, wat tevens de langste tijd op één plek is van onze vakantie, vertrekken we richting Mua, een missiedorp zo’n 80 km westwaards. De wind staat ook vandaag weer in de rug wat zorgt dat de 80 km snel voorbij zijn.

Muisjes eten

Onderweg zien we het landschap groener worden, dit heeft te maken met de rivieren die in dit gebied stromen. Voor het eerst zien we ook muizen langs de weg, weliswaar dood. Even verderop zien we wat ze hier met muizen doen: Opbakken, aan een prikker rijgen en smullen maar. Zoveel mogelijk de gewoontes overnemen van de lokale bevolking is af en toe erg leuk. Dit houdt in dat ik ook een stukje muis, compleet voorzien van huid en haar, proef en ik moet zeggen dat de smaak prima is. Als je je ogen dicht zou doen zou je denken dat je een stukje kip eet.

Dat niet iedere Malawiér dol is van deze “delicatesse” blijkt wel als ik het later vertel aan een aantal mensen. Zij verklaren me voor gek, ze gruwelen van de idee dat ik het geprobeerd heb.

Mua Mission

Mua is een missiedorp waar in 1903 de eerste missionarissen zich vestigden, in ruil voor educatie en medische zorg kregen ze van de chief van het dorp een stuk land toegewezen. In vroegere tijden waren hier vele missionarissen maar heden ten dagen wonen er nog slechts 3 priesters in het inmense gebouw. De overblijfselen zoals een kerk, een klooster en een mooi aangelegd park zijn nog in prima staat aanwezig.

KuNgoni Centre of Culture & Art

Het nabij gelegen museum blijkt zeer de moeite waard, er is veel te lezen over de verschillende stammen die Malawi rijk is en we komen veel te weten over alle rituelen zoals geboorte, begrafenissen, huwelijk. De Chewa stam is verrassend genoeg een matriarchale samenleving, de man trekt in op het land van de familie van de vrouw. Als de echtgenoot sterft, wordt het huis afgebroken en moet ze bij haar speciale oom intrekken, anders zou de spirit van de overledene er wel eens kunnen gaan ronddwalen.

Het museum is ook in het bezit van ca. 400 maskers die allen een eigen betekenis / geschiedenis hebben.

Na 2 nachten op de camping van Namalikhate Lodge is het plan om binnen 2 dagen de resterende 120 km naar Lilongwe te fietsen alwaar zich de eindbestemming van onze fietsreis bevindt.

Na 1 km op de fiets gaat het echter goed mis, een grote plof en ja hoor weer een lekke band en scheur erbij in mijn voorband. Na weer enig oplapwerk redden we het toch nog naar de grotere plaats Salima. Daar brengen we de nacht door. De volgende dag gaan we van start, maar de dag heeft nog flink wat problemen voor ons in petto.

Bandenprobleem

Inmiddels is namelijk mijn voorband tot op de draad versleten. Het probleem is dat er in Malawi nergens een passende band te vinden is, de maat van 28 inch staat wel op de banden die ze verkopen maar blijkt elke keer weer net te groot te zijn zodat hij niet op mijn velg past. In de zijkanten en op het loopvlak zitten meerdere scheuren die door lokale fietsenmakers die zich aan de kant van de wegen bevinden al meerdere malen dichtgenaaid zijn.

Bandenplakken in Malawi

Dat er zoveel fietsenmakers zijn komt doordat de fietsers hier niet zelf hun band plakken maar dit laten doen. Ze knippen een plakker uit een oude binnenband. De binnenbanden van de fietsen hier zijn dan ook voorzien van tientallen plakkers!!!

De consequentie van de versleten band is dat ik de laatste dagen 4 á 5 keer per dag lek rij. We hebben 3 reserve binnenbanden bij ons, niet genoeg dus. Onderweg plakken kost veel tijd.

Het bandenprobleem is het grootste fietstechnisch probleem wat we ondervinden, de andere probleempjes zoals een niet werkend fietspedaal van Tanja, versnellingsprobleem en versleten remblokken waren allen redelijk simpel op te lossen. Ik ben geen geboren mechanien, ik doe het hoognodige om de fietsen draaiende te houden en vertel tegen Tanja als er weer eens iets is dat ik erna gekeken heb. Erna kijken zonder iets te doen is in mijn geval, als het probleem het toelaat, soms beter dan er daadwerkelijk iets aan te doen met de kans om het alleen maar te verergeren. Ik heb nog getwijfeld om een reservebuitenband mee te nemen maar besloten om dit uiteindelijk niet te doen met de gedachte dat als het nodig mocht zijn er gewoon hier een te kopen. Achteraf gezien een foute beslissing.

Van Salima naar Lilongwe?

Van Salima is het nog 120 km naar Lilongwe en keer op keer is de band lek. De meegebrachte plakkers raken op. Nu moet ik een band die telkens leegloopt om het kwartier oppompen. Maar ook aan deze band komt een eind. Tot overmaat van ramp in deze omgeving geen enkele fietsenmaker te bekennen. We staan nu echt met onze handen in het haar en weten het even niet meer. De afstand naar Lilongwe is nog slechts 100 km en daar willen we ook nog de fietsen gebruiken voor uitstapjes. Alles komt door die ene band op losse schroeven te staan. We blijven hopen op een oplossing maar beseffen dat dit ook wel eens einde oefening zou kunnen betekenen…………… De band houdt ons als een python in een wurggreep……………